Το μεγάλο έγκλημα των πολιτικών της μεταπολιτευσης είναι ότι ένώ δανείστηκαν 350 δισ. ευρώ και πήραν πάνω από 120 δισ. ευρώ σε επιδοτήσεις, η Ελλάδα εξακολουθεί να έιναι χωρίς δρόμους, τρένο, λιμάνια, με χωματερές για τα σκουπίδια, χωρίς παραγωγικό σχέδιο κ.ο.κ.
Παράδειγμα εξωφρενικό είναι η περίπτωση του τρένου. Δαπανήθηκαν δισεκατομμύρια για τον… εκσυγχρονισμό του και αντί να πληθαίνουν οι γραμμές σιδηροδρόμου, αυτές μειώνονταν! Ακόμα και γραμμές που επιχορηγήθηθηκαν αδρά έκλεισαν! Μόνο μια γραμμή λειτουργεί αυτή της Αθήνας – Θεσσαλονίκης.
Δείτε τους δρόμους. Το 2015 και η Ελλάδα ακόμα να ολοκληρώσει τον κεντρικό της οδικό άξονα Αθήνα – Θεσσαλονίκη. Αλλά και αν τον ολοκληρώσει θα είναι δώρο – άδωρο. Αυτή την στιγμή τα διόδια του εν λόγω δρόμου με επιστροφή είναι 24 (!) και το συνολικό τους κόστος 60 ευρώ!
Δηλαδή στην Ελλάδα της φτωχοποίησης χρειάζονται ΤΕΣΣΕΡΑ ημερομίσθια μόνο για τα διόδια αυτής της μετακίνησης. Αν βάλεις και την βενζίνη πρέπει να δουλεύεις 20 ημέρες για μια μετακίνηση 500 χιλιομέτρων με επιστροφή.
Ακόμα πιο φοβερό είναι το έγκλημα της Γέφυρας Ρίου – Αντιρρίου. Η διέλευση καστίζει 13,20 ευρώ, πρόκειται για παγκόσμιο ρεκόρ. Η Γέφυρα αντί να ενώσει τις δύο πλευρές είναι ένα ανιαναπτυξιακό τείχος που της χωρίζει με έναν αδυσώπητα σκληρό τρόπο.
Σε όλα τα παραπάνω που περιγράφω, στην καταστροφική δηλαδή υπερχρέωση των υποδομών αν και όταν ολοκληρώνονται, κάποιοι είναι ευχαριστημένοι βέβαια. Είναι οι κατασκευαστές που ταδιαχειρίζονται και οι Τράπεζες που έχουν χρηματοδοτήσει.. Γι αυτούς γίνονται τα έργα, όχι για εμάς.
Α.Χριστόπουλος
