Του Ανδρέα Χριστόπουλου.
Οι δανειστές ήσαν κάθετα αντίθετοι στις 100 δόσεις για τις οφειλές προς το Δημόσιο. Η άποψή τους έμοιαζε απάνθρωπη αλλά στην πραγματικότητα είχε ρεαλισμό. Τι έλεγαν; Ότι θα σπεύσουν να πληρώσουν αυτοί που μπορούν να εξοφλήσουν μετρητοίς (!) ενώ όσοι δεν μπορούν, ΔΕΝ θα προσέλθουν ούτε με τις 100 δόσεις.
Απέναντι σε αυτή την ξεκάθαρη άποψη υπήρξε ένας σοβαρός αντίλογος από τον ΣΥΡΙΖΑ: “Έχουμε 4.100.000 οφειλέτες οι οποίοι πρέπει να προσέλθουν να πληρώσουν με βάση το σισόδημά τους ώστε τουλάχιστον θεωρητικά ΟΛΟΙ να μπορούν να πληρώνουν ότι μπορούν”.
Τι έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ; Ότι με βάση το εισόδημα, το κράτος θα μπορούσε να εισπράττει από παρά πολλούς λίγα, αλλά στο σύνολο ΠΟΛΛΑ και επι μακρόν.
Κατα τη γνώμη μου ο ΣΥΡΙΖΑ είχε δίκιο. Μόνο που στην πορεία το ξέχασε και τι έκανε; Έμεινε στις 100 δόσεις οι οποιες δεν συνδέονται με το εισόδημα. Έτσι δικαιώνονται οι δανειστές αφού:
α) Στην εξπρές ρύθμιση του Μαρτίου εισπράχθηκαν μόλις 147 εκατ. ευρώ από τα υποτιθέμενα 77 δισ. οφειλών!
β) Στην τρέχουσα ρύθμιση θα σπεύσουν πολύ λιγότεροι από όσους χρωστούν, άρα μιλάμε για αποτυχία και εδώ. (Μάλιστα πολλοί εξ αυτών σε βάθος χρόνου θα εγκαταλείψουν).
Δυστυχώς και ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση “πνίγεται” στην καθημερινότητα και χάνει την ουσία. Οι 100 δόσεις υπονομεύτηκα και θα αποδειχθεί ότι βοήθησαν προσωρινά αλλά δεν έλυσαν κανένα πρόβλημα: Και το κράτος θα έχει άδεια ταμεία και οι οφειλέτες θα είναι εκατομμύρια.
