Είναι γνωστές οι τραγικές συνθήκες διαβίωσης των Πακιστανών και άλλων εργατών γης στη Σκάλα Λακωνίας και την ευρύτερη περιοχή. Σύμφωνα με επίσημες παραδοχές γύρω στις 2.500 άνδρες βρίσκονται στην περιοχή και διαμένουν ο ένας πάνω στον άλλον, στην κυριολεξία, σε υποβαθμισμένα σπίτια και αποθήκες.
Σήμερα ο ΕΟΔΥ ανακοίνωσε 32 κρούσματα στη Λακωνία. Είναι ώρα να δούμε αν είναι εφικτός ο έλεγχος αυτού του πληθυσμού σε σχέση με τον κορονοϊό με δεδομένα τα εξής:
Αυτές οι 2.500 άνθρωποι επικοινωνούν μεταξύ τους καθημερινά, έρχονται σε επαφή και με ντόπιους, κυκλοφορούν στους δρόμους και ψωνίζουν από τα ίδια καταστήματα.
Όσο και αν το θέλουν και όσο και αν τους επιβληθεί, δεν είναι δυνατόν στις συνθήκες που ζουν, να τηρήσουν τους κανόνες ατομικής υγιεινής, καθαριότητας και πάνω απ’ όλα αποστάσεων και απολύμανσης.
Τι σημαίνει άραγε η ανακοίνωση ότι οι 28 εργάτες γης είναι απομονωμένοι στα σπίτια τους; Ποιά σπίτια; Αυτά με τους άλλους τόσους συγκάτοικους;
Με βάση τα επιδημιολογικά στοιχεία η μετάδοση από ένα φορέα που δεν λαμβάνει μέτρα έχει τεράστια ταχύτητα και διάχυση. Τι μπορεί να σημαίνει αυτό για 28 άνδρες που ήταν μέσα στην εργασία, στην κοινωνία και στην πυκνή συγκατοίκηση;
Με όλα αυτά αλλά και δεκάδες άλλα ερωτήματα καλείται η Πολιτεία να ελέγξει την υγειονομική βόμβα που μετρά αντίστροφα ο χρόνος της στον Δήμο Ευρώτα (Γλυκόβρυση και Άγιος Ιωάννης Γλυκόβρυσης).
Άραγε ο ΕΟΔΥ επαρκεί για να ελέγξει τον εν λόγω πληθυσμό; Οι έλεγχοι θα επεκταθούν και στον πληθυσμό των Ελλήνων κατοίκων; Οι δομές Υγείας στον Νομό επαρκούν;
Πράγματι η διασπορά ψευδών ειδήσεων και η δημιουργία εντυπώσεων δεν είναι ο καλύτερος σύμμαχος στην αντιμετώπιση κρίσεων. Όμως από την άλλη πλευρά ο εφησυχασμός, η απάθεια και η μετάθεση ευθυνών είναι ο καλύτερος σύμμαχος της αναμενόμενης έκρηξης. Το παράδειγμα του Κρανιδίου το αποδεικνύει.
Ο Δήμος Ευρώτα και η Περιφέρεια Πελοποννήσου έπρεπε να περιμένουν μια τέτοια κατάσταση, δεδομένου ότι οι συνθήκες που επικρατούν σε ομάδες πληθυσμών όπως εργάτες γης σε συστάδες, Ρομά σε καταυλισμούς, πρόσφυγες σε δομές φιλοξενίας, φιλοξενούμενοι σε γηροκομεία και ιδρύματα είναι ο υπ’ αριθμόν 1 κίνδυνος.
Πηγη:Documento