Κατάφεραν να συναντηθούν και…να ξετυλιξουν το πολύχρωμο κουβάρι των αναμνήσεων τους από την τρυφερη εκείνη εποχή της αθωότητας, αφήνοντας το δικό τους αποτυπωμα, στη μικρή μας πόλη.

Στις 13 Αυγουστου 2016 συναντήθηκαν στο Κέντρο Τεχνων Ελευθερίας οι απόφοιτοι της τάξης του Λυκείου Κροκεών σε μία ζεστή εκδήλωση που αναδύθηκαν πολύτιμα συναισθήματα και γέμισαν τις ψυχές όλων.
Σας παραθέτουμε αυτούσια την εκδήλωση όπως την καταγραψαμε έχοντας την χαρά να είμαστε Εκεί.

Ένας κύκλος κλείνει. Εδώ χωρίζουν οι δρόμοι. Ένας άλλος ανοίγει, όνειρα, προσδοκίες, οράματα, ανταγωνισμοί,  καριέρες  με δυο λόγια αγώνες ζωής.

<<……Και να’μαστε σημερα 50 χρόνια μετά στις Κροκεές στο ίδιο σημείο που ξεκινήσαμε συνειδητοποιωντας ότι είμαστε άλλοι και όμως είμαστε ίδιοι, να αναβιώσουμε  και απολαμβάνουμε τις μοναδικές μας σχέσεις.>>

“ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ
Αγαπημένοι μου συμμαθητές και συμμαθήτριες, από το σχολείο και τη μουσική, συνοδοιπόροι των τρυφερών παιδικών και νεανικών μου χρόνων.
Καλώς ορίσατε στην αποψινή μας συνάντηση!
Φέτος συμπληρώνονται πενήντα χρόνια από την αποφοίτησή μας από το Λύκειο Κροκεών. Μισός αιώνας! Ένα σημαντικό γεγονός για να το εορτάσουμε.
Κατ’ αρχήν θα ήθελα να ευχαριστήσω και να καλωσορίσω ξεχωριστά τη σεβαστή μας καθηγήτρια κα Παπαθεοδωράκου – Πολίτου, την αγαπημένη μου Κα Θάλεια, που με χαρά δέχθηκε την πρόσκλησή και βρίσκεται απόψε μαζί μας. Προσκαλέσαμε ακόμα έναν άλλο αγαπημένο μας καθηγητή, τον Κο Αναστάσιο Αλικάκο, ο οποίος ήταν φιλόλογός μας στη B’ Λυκείου, και αυτός με τον δικό του μοναδικό τρόπο, μας δίδαξε, μας ενδυνάμωσε, μας ενέπνευσε να έχουμε όραμα για τη ζωή. Επικοινωνήσαμε τηλεφωνικά μαζί του και μίλησε με νοσταλγία και συγκίνηση για τα περασμένα σχολικά χρόνια. Μας διαβεβαίωσε ότι αν του επέτρεπε η εξασθενημένη του υγεία θα ήταν μαζί μας. Του ευχόμαστε από καρδιάς περαστικά.
Αποφοιτήσαμε δεκαεννέα μαθητές και μαθήτριες! Δυστυχώς δύο από αυτούς, η Αντωνία Λέκκα και ο Παντελής Ματσικάς, δεν είναι πλέον στη ζωή, όμως θα βρίσκονται στις καρδιές μας για πάντα, γιατί εξακολουθούν να αποτελούν αλησμόνητα κομμάτια αυτού του πολυποίκιλτου καμβά των μαθητικών μας χρόνων. Ακόμα, δεν στάθηκε δυνατό να εντοπίσουμε τρεις : τον Γιάννη Παπαδόπουλο, τη Χαρίκλεια Ζαββάκου και την Αναστασία Ματσούκα.
Θα παρακαλέσω την Κα Θάλεια να πάρει «παρουσίες» και να μας μιλήσει από «την έδρα» για μια ακόμα φορά! Είχαμε την τύχη να είναι η φιλόλογός μας κατά την τελευταία σχολική χρονιά, αλλά και σε προηγούμενα έτη δίδασκε στην τάξη μας φιλολογικά μαθήματα. Ήταν αυτή που με βαθειά γνώση του αντικειμένου της, μεθοδικότητα, αληθινό ενδιαφέρον και αδιαμφισβήτητη αγάπη για καθέναν από εμάς, συνετέλεσε καθοριστικά όχι μόνον στην εκπαίδευσή μας αλλά και στην ηθική και κοινωνική διάπλαση της προσωπικότητάς μας. Την ευχαριστούμε για αυτό θερμά για άλλη μια φορά.
………………..……………..[«Παρουσίες» και ομιλία Κας Θάλειας]………………………………………………
Αγαπημένοι μου φίλοι από εκείνη τη μοναδική «εποχή της αθωότητας»!
Δεν προτίθεμαι να κάνω καμία τυπική ομιλία, αυτό πιστεύω πως δεν αρμόζει στην αποψινή μας συνάντηση αλλά ούτε και σε μένα. Απόψε ας εκφραστούν τα έντονα συναισθήματα που κατακλύζουν τις ψυχές μας.
Με τη σκέψη μου προσανατολισμένη στη σημερινή μας συνάντηση που σχεδιάζαμε καιρό, ανέτρεξα στο φωτογραφικό μου άλμπουμ. Σκοπός μου ήταν να επιλέξω κάποιες αντιπροσωπευτικές φωτογραφίες από τη μαθητική μας ζωή. Δυσκολεύτηκα να το επιτύχω, γιατί συνειδητοποίησα πως κάθε «κλικ» του Τζανάκου ή του Αποστόλη του Μηνόπετρα δεν συνέλαβε μόνο τα γεγονότα που διαδραματίζονταν αλλά εγκλώβισε για πάντα και πολύτιμα συναισθήματα που αναδύονται και γεμίζουν την ψυχή μου κάθε φορά που τις κοιτάζω. Τελικά διάλεξα κάποιες από αυτές, από το σχολείο, τη μουσική, αλλά και τις παρέες μας όπως θα δείτε, γιατί μεγαλώνοντας σε ένα μικρό μέρος όπως οι Κροκεές, δημιουργήθηκαν και άλλοι στενοί δεσμοί. Αυτός ήταν ο λόγος που η πρόσκληση «άνοιξε» και απευθύνθηκε και σε φίλους μη αποφοίτους του 1966.
Χαίρομαι τόσο πολύ που βρίσκονται ανάμεσά μας απόψε! Τώρα σας καλώ να αρχίσουμε να ξετυλίγουμε μαζί το πολύχρωμο θαυμαστό κουβάρι των αναμνήσεών μας!
…………………………….[Προβολή φωτογραφιών και σχολιασμός]………………………………………
Εδώ ένας κύκλος κλείνει. Αποχαιρετισμοί, υποσχέσεις…
Εδώ οι δρόμοι μας χωρίζουν, ακολουθούμε ατομικές πορείες και ασύμπτωτες….
Όνειρα, προσδοκίες, οράματα, καριέρες, αγωνίες… με δυο λόγια, «αγώνες ζωής».
Και σήμερα, πενήντα χρόνια μετά… Να ’μαστε πάλι εδώ, στις Κροκεές, στο σημείο που ξεκινήσαμε, συνειδητοποιώντας πως είμαστε άλλοι και όμως είμαστε ίδιοι, να αναβιώνουμε και να απολαμβάνουμε τις μοναδικές μας Σχέσεις!
Τελειώνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω εκ μέρους όλων μας την Κα Ειρήνη Γορανίτου και τα μέλη του Δ.Σ. του Κέντρου Τεχνών «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ», για την άμεση ανταπόκριση στο αίτημά μας να μας διαθέσουν τον φιλόξενο αύλιο χώρο του Κέντρου.

Ευαγγελία Αλειφεροπούλου – Ζαχαρούλη”